ਮਧੂ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਲੱਗਭਗ ਚਾਰ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਗਿਆਰਵੀਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।ਉਸ ਲਈ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਸਭ ਵਿੱਦਿਆਰਥੀ ਨਵੇਂ ਸਨ।ਉਸਦੇ ਨਾਲ ੧੫ ਮੁੰਡੇ ਅਤੇ ੧੨ ਕੁੜੀਆਂ ਸਹਿਪਾਠੀ ਸਨ ।ਮਧੂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਕੁੜੀ ਸੀ ।ਉਸਦੇ ਦੋ ਭਰਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਭੈਣ ਸੀ, ਜੋ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਮੀਡਿਅਮ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ।ਕਾਲਜ ਵਲੋਂ ਘਰ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮਧੂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ-ਭੈਣ ਦੇ ਨਾਲ ਖੂਬ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦੀ, ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪਹਿਲਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀ ਜਾਂ ਦੂਜਾ ।
ਦੀਪਕ ਦੂਸਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਮਧੂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ, ਜੇ ਕਦੇ ਉਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮਧੂ ਕੋਲੋ ਪੁਛ ਲੈਂਦਾ, ਉਹ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਘਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਪਰ ਦੀਪਕ ਮਿਡਲ ਕਲਾਸ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ, ਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਮੀਰ ਨਾ ਜਿਆਦਾ ਗਰੀਬ । ਦੀਪਕ ਦਾ ਪਿਤਾ ਵਿਆਹਾਂ ਵਿੱਚ ਡੀ.ਜੇ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ, ਜਦੋਂ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਮਿਲਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦਾ । ਮਧੂ ਅਤੇ ਦੀਪਕ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ।ਦੀਪਕ ਦੀ ਭੈਣ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ।
ਮਧੂ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਦੂਰ ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਚੁੱਕੀ ਸੀ । ਦੀਪਕ ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ।
ਦੀਪਕ ਤੇ ਮਧੂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਆਖਰ ਇਕ ਦਿਨ ਮਧੂ ਨੇ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ਦਿੱਤੀ।ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਦੀਪਕ ਨੇ ਜਦੋਂ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਕਿਤਾਬ ਖੋਲ੍ਹੀ,ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਧੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਦੀਪਕ ਨੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਆਰਥਕ ਹਾਲਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਉਸਦੀ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਕੋਲ ਜੋ ਬਸ ਸਟੈਂਡ ਸੀ ।ਮਧੂ ਉੱਥੇ ਕਾਲਜ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲਈ ਬਸ ਚੜ੍ਹਦੀ,ਦੀਪਕ ਅਤੇ ਮਧੂ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲੈਂਦੇ, ਸਮਾਂ ਗੁਜ਼ਰਦਾ ਗਿਆ ਮਧੂ ਅਤੇ ਦੀਪਕ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੱਦੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਧ ਗਿਆ।
ਉਧਰੋਂ ਮਧੂ ਦੇ ਘਰ ਉਸਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਚਲਣ ਲੱਗੀ, ਉਸਦੇ ਘਰ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਗਾ।ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੁੰਡਾ ਸਵੀਡਨ ਵਿੱਚ ਪੱਕਾ ਹੈ, ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਵੀਡਨ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਮੁੰਡਾ ਸਵੀਡਨ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ,ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹਾਂ।" ਮਧੂ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਲਈਆਂ।ਮਧੂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਨਾਲ ਮਧੂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਹੋ ਗਈ।
ਬਚਪਨ ਤੋ ਮਧੂ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂਦੀ ਸੀ।ਉਹ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਨਾ ਸੌਂ ਸਕੀ, ਉਹ ਕਦੇ ਦੀਪਕ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਤਾਂ ਕਦੇ ਦਾਦੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦੀ।ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਮਧੂ ਬਾਰੇ ਸ਼ਕ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਮਧੂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਦੀਪਕ ਹੀ ਸੀ ।ਮਧੂ ਉਦਾਸ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ । ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ....
ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਲਜ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਦੀਪਕ ਨਾ ਵਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ,ਦੀਪਕ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਬੰਦ ਸੀ । ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਧੂ ਨੇ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮਧੂ ਨੇ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਿਹਾ, "ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਤੈਅ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਮਧੂ ਅਤੇ ਦੀਪਕ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਘਰੋਂ ਭੱਜਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕੀਤਾ।
ਦੀਪਕ ਸਵੇਰੇ ਦੇ ਲੱਗਭਗ ੪:੦੦ ਵਜੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਮੋਟਰਸਾਇਕਿਲ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ। ਮਧੂ ਨੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੇ-ਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਅਤੇ ਦੀਪਕ ਦੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਪਈ ।ਦੀਪਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਭੈਣ ਅਤੇ ਭਣੋਈਏ ਦੇ ਘਰ ਮਧੂ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ, ਭਣੋਈਆ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ,ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਪਕ ਅਤੇ ਮਧੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਲਗੇ ।
ਲੱਗਭਗ ਇੱਕ ਹਫਤੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਰੂਪ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੋਰਟ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ ।ਮਧੂ ਦੇ ਘਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਦਾਸੀ ਛਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ।ਮਧੂ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਤਲਾਸ਼ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੀਤੀ,ਪਰ ਉਹ ਮਧੂ ਨੂੰ ਤਲਾਸ਼ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ,ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆ ਸਨ ਕੋਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ, "ਮਧੂ ਜਿਸ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ,ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਭੱਜ ਗਈ,ਕੋਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ, "ਲੜਕੀਆਂ ਦਾ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਲੋਂ ਕੋਈ ਡਰ ਨਹੀਂ, ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਫਿਰ ਲੜਕੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ,ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ, "ਹੁਣ ਉਹ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰੇਗੀ,ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇੰਨੀ ਅਮੀਰੀ ਸੀ,ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਮਜਦੂਰੀ ਕਰੂਗੀ ।
ਮਧੂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਹੁਣ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ, ਮਧੂ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਦੀਪਕ ਨਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਜੋ ਉਸ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ।
ਪੁਲਿਸ ਦੀਪਕ ਦੇ ਘਰ ਗਈ।ਦੀਪਕ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਕੋਈ ਗਲਤ ਸੂਚਨਾ ਮਿਲੀ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਉੱਤੇ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ।ਖੋਜ ਕਰਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੂਸਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚੌਕੀ ਤੇ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੁਰਾਹੇ ਵਲੋਂ ਫੜ ਲਿਆ । ਦੀਪਕ ਨੇ ਭੱਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਭ ਵਿਅਰਥ । ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।ਆਦਲਤ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, "ਇਹ ਅਪਰਾਧੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦਾ ਤਾਂ ਕੋਰਟ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਹੈ," ਲੋਕਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਹਨ।ਮਧੂ ਅਤੇ ਦੀਪਕ ਜਦੋਂ ਕੋਰਟ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆਏ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮਧੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚਲ, ਅਸੀਂ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਦੀਪਕ ਨਾਲ ਹੀ ਧੂਮ ਧਾਮ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰਾਂਗੇ ।ਪਰ ਮਧੂ ਖਾਮੋਸ਼ ਸੀ । ਦੀਪਕ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਪਿਤਾ ਜੀ ਹੁਣ ਅਸੀ ਵੱਡੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਲਈ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਚੁਣਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ।"
ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਦੁਕਾਨ ਅਤੇ ਘਰ ਮਿਲ ਗਿਆ । ਦੀਪਕ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਦੁਕਾਨ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਤੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਜਿਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਬਸ ਗਈ।
ਕੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸਣਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਖ਼ਮ ਦੇਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ? ਕੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਖ-ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਭਰ ਲਈ ਛੱਡ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਮਾਂ ਬਾਪ ਵੀ ਅਤੇ ਦੋ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ?